05/12/2017
Z okazji zasiewów kukurydzy chcielibyśmy przedstawić przypadek, który jest mocnym argumentem za różnicowaniem ilości nawozu, nawet przy zastosowaniu pojedynczej dawki. Przedstawione pole (województwo opolskie) było rok po roku obsiane kukurydzą. Pokazane mapy roślinności (indeks NDVI) pokazują moment dojrzewania. Pomimo, że w skrajnie różnych latach 2015 i 2016 ta sama faza wystąpiła z przesunięciem około trzech tygodni, to jednak kolejność zasychania uprawy w poszczególnych częściach pola jest taka sama. Pokazuje to, że przestrzenny rozkład bardziej i mniej produktywnych części pola jest stały w czasie i konsekwentnie determinuje wielkość plonu, czy to w dobrym czy w słabym sezonie. Przedstawiony przypadek aż się prosi o to aby dostarczone dawki nawozu były dostosowane do lokalnego potencjału siedliska.
Ponadto na wykresach poniżej map widać wyraźnie o ile słabsza była uprawa w 2015 r. Ukazują to zielone kropki – uśrednione pomiary roślinności, które razem tworzą wyraźną trajektorię jej wzrostu od początku sezonu do końca. Czerwona kreska zaznacza dzień, z którego pochodzi mapa biomasy powyżej.