06/24/2021

W zależności od zastosowania, przy projektowaniu sensorów satelitarnych kładzie się nacisk na częstość pozyskania lub rozdzielczość obrazu. Poniżej zamieściliśmy uproszczone schematy różnych stosunków częstości pozyskania i rozdzielczości obrazów hipotetycznych satelitów na tej samej orbicie, w 3 kolejne dni.

Satelity nisko-rozdzielcze (np. MODIS)

Sensory zbierają informacje szerokim kątem, dzięki czemu duża część kuli ziemskiej obrazowana jest codziennie, jednak pojedynczy piksel jest bardzo duży (200 m+). Dane z tych satelitów przydatne są jako często aktualizowana średnia dla pola (dostępna w „Eksploratorze” SatAgro na wykresach), jednak nie nadają się do rolnictwa precyzyjnego.

Satelity wysoko-rozdzielcze (np. Landsat, Sentinel-2, Planet)

Sensory zbierają informacje pod węższym kątem, poszczególny region obrazowany jest co parę dni, a pojedynczy piksel ma bok od kilku do kilkunastu metrów. To ta klasa satelitów jest aktualnie najbardziej przydatna w rolnictwie i może być stosowana jako podstawa do zabiegów precyzyjnych. Wykorzystanie wielu różnych satelitów na różnych orbitach pozwala ograniczyć dni bez przelotu (Landsat + Sentinel-2A i Sentinel-2B) lub je wyeliminować (Landsat + Sentinel2A i B + dziesiątki satelitów Planet dostępne w abonamencie Premium).

Satelity bardzo wysoko rozdzielcze

To na podstawie zdjęć z tych satelitów powstaje podkład w SatAgro i  mapach internetowych (Google, Bing). Wraz z zdjęciami lotniczymi pokazywane są w geoportalach. Przelot nad danym miejscem ma miejsce na tyle rzadko, że nie da się za pomocą takich satelitów śledzić rozwoju roślin w czasie.

Dzięki miniaturyzacji, coraz lepszym sensorom i tańszym rakietom oraz powstaniu prywatnych firm wyspecjalizowanych w produkcji satelitów, na orbicie ciągle ich przybywa. Czas między przelotami nad danym kawałkiem Ziemi maleje, rozdzielczość zdjęć wzrasta. Razem z SatAgro na bieżąco skorzystasz z tej rewolucji.